Mijn vriendin uit LA, Angelique, interviewde onlangs Anat en schreef een prachtige artikel voor Happinez. Hier een paar fragmenten uit het artikel en onderaan een link naar het volledige artikel:
Loslaten, de balans opmaken, het einde zien als een nieuw begin. Voor yogadocent Anat Geiger is de tijd aangebroken dat de yogafilosofie tastbaarder is dan ooit. Volgens de reguliere geneeskunde is ze ongeneeslijk ziek. Nu ze op de drempel staat van een nieuwe fase, kijkt ze terug op dit leven en wat het haar heeft geleerd.
Ze woont in Amsterdam, is yogadocent, gespecialiseerd in functional yoga, een benadering waarbij elk lichaam als uniek wordt gezien en de functie van de houdingen belangrijker is dan de vorm. Voor de pandemie gaf Anat Geiger over de hele wereld teacher trainingen en yoga retreats. Nu is ze voor een paar maanden in haar geboorteland Brazilië om dicht bij haar familie te zijn. Ze is ziek en artsen zeggen dat ze niet meer beter wordt. In Brazilië krijgt ze verschillende behandelingen die bijdragen aan de kwaliteit van haar leven. Tussen de behandelingen door geeft ze online yoga- en meditatielessen en is ze bezig met het documenteren van het proces waarin ze nu zit: het loslaten van het leven.
Meer dan ooit is onthechting geen abstract spiritueel concept, maar een waarheid waarmee Anat dagelijks leeft. Jezelf losmaken van uiterlijkheden, het fysieke lichaam, ego en dat wat ooit als vertrouwd voelde, om ruimte te maken voor het onbekende. We spreken met Anat vanuit haar ouderlijk huis in Rio de Janeiro over het loslaten van angst, omarmen van veranderingen, weten dat we een ziel zijn en hoe we daarmee in contact kunnen komen.
Datgene wat zo onaantastbaar is, is dat de ziel?
“Ja, dat is de ziel en ik weet dat mijn ziel na dit leven verder reist. Dat ik ziek ben, vind ik verschrikkelijk voor mijn ouders en natuurlijk ook voor mijn man met wie ik al dertig jaar samen ben. De artsen zeggen dat ik ongeneeslijk ziek ben en dat zal waarschijnlijk ook zo zijn. Maar who knows… Ikzelf heb vrede met het idee van de dood. Doodgaan is voor mij niet echt een probleem. Het is een beetje verdrietig soms, pijnlijk zelfs. Maar het is ook zo open, zo bevrijdend, zo echt. Iedereen zegt: ‘Wat erg dat je kanker kreeg.’ Wat een stigma! Er gebeurt iets met je en iedereen reageert met ‘wat vreselijk’. Maar is het echt zo erg? Soms vind ik dit het beste wat mij ooit is overkomen. Alsof al mijn keuzes, al mijn patronen, de hele brei van mijn pad zich duidelijk ontvouwt en ik dingen kan begrijpen en verwerken zoals dat nooit eerder mogelijk was. Dat is alles behalve vreselijk.”
Worden de lessen die je in dit leven hebt geleerd en de inzichten die het leven jou gaf, extra vergroot of helderder nu je ziek bent?
“Ik leefde voor mijn werk en had de illusie dat ik op een bepaalde manier mijn werk móest doen. Werken, werken, werken en geld verdienen. Van het ene op het andere moment heb ik alles losgelaten en ben ik naar Brazilië gegaan. Ik was erg verzwakt en moest alles een plek geven. Ik had tijd nodig om te verwerken dat de dood niet langer iets abstracts is in de toekomst. De dood houdt me nu dagelijks gezelschap en ik weet nu dat de dood geen vijand is. De dood is wat ons mens maakt.
Het moeilijkste was het loslaten van het idee dat ik van Anat had. Anat is sterk, gezond, eet al dertig jaar biologisch en vegetarisch en mediteert elke dag, Anat kan niet ziek worden. Een van de grote denkfouten die ‘alternatieve’ mensen maken, is denken dat wij ons lot honderd procent kunnen bepalen en sturen en dat wij het universum kunnen manipuleren om ons precies datgene te geven wat wij willen. Wat een onzin! Het is zo kinderlijk en zo materialistisch. Er is veel wat wij kunnen doen, maar we zitten ook in de enorme flux van een oneindig universum met heel veel krachten, wetten en dimensies. Het doel van het leven is niet alles krijgen wat jij wilt. Het doel is liefde en schoonheid halen uit alles wat op jouw pad komt.”
Tekst: Angélique Heijligers uit Happinez
Lees het volledige artikel hier op de website van Happinez >
